بررسی اثر مقایسه ای لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی سطح hdl-c بیماران دیابتی نوع ۲

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک انسان است.دیابت نوع 2 ترکیبی متغیر از مقاومت به انسولین و اختلال در ترشح انسولین است که منجر به اختلال در لیپیدهای پلاسما و غلظت لیپوپروتیین ها می گردد. دیس لیپیدمی از سایر عوامل خطر اصلی قلبی- عروقی است در ایجاد بیماری شریان کرونر اهمیت بیشتری دارد. در اکثر موارد شایع ترین الگوی دیس لیپیدمی در افراد دیابتی به صورت تری گلیسرید (tg) بالا و hdl-c پایین گزارش شده است . سطح پایینhdl-c در افزایش خطر بروز بیماری های قلبی-عروقی تأثیر زیادی دارد؛ به این علت این بررسی برای یافتن داروی مؤثر تر جهت افزایش hdl-c انجام گرفته است . روش ها: در این بررسی 40 بیمار (13مرد -27 زن) دیابتی نوع دو به روش cross over تحت درمان دو داروی ژمفیبروزیل و لواستاتین بطور جداگانه به مدت دو ماه قرار گرفتند و hdl-c قبل و بعد از مصرف دارو ها اندازه گیری شد.در تمامی بیماران مقادیر قند خون، کلسترول تام (tc) وtg قبل و بعد از درمان در حد طبیعی بودند و همچنین بیماران در طول درمان رژیم غذایی خود را تغییر نداده بودند. یافته های آزمایشگاهی جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید و رابطه میزان افزایشhdl-c و کاهش tc با مصرف لواستاتین و ژمفیبروزیل مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین hdl-c و tc قبل از مصرف دارو به ترتیب mg/dl 5/36 و mg/dl 56/174 بود . میانگین hdl-c و tc بعد از مصرف لواستاتین به ترتیب mg/dl 30/43 و mg/dl 44/150 بود . میانگین hdl-c و tc بعداز مصرف ژمفیبروزیل به ترتیب mg/dl 33/43 و mg/dl 36/146 بود. لواستاتین باعث افزایش % 54/18 در hdl-c و کاهش %82/13 در tc شده و ژمفیبروزیل نیز باعث افزایش %62/18 در hdl-c و کاهش %05/16 در tc شده است . نتیجه گیری: تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی افزایش hdl-c مشاهده نشد (449/0=p)؛ همچنین تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی کاهش tc نیز مشاهده نشده است (992/0p=). میزان افزایش hdl-c بعد از مصرف لواستاتین با جنسیت ارتباط داشت به طوری که باعث افزایش hdl-c به میزان بیشتر در زنان شده بود (006/0p=)؛ همچنین میزان افزایشhdl-c بعد از مصرف ژمفیبروزیل با جنسیت ارتباط داشت(035/0p=)به طوری که در زنان باعث افزایش بیشتری شده بود.